Praktyka aikido (o której także tutaj: https://www.e-aikido.pl/czym-jest-aikido/) opiera się na zasadach wykorzystania agresji i energii do zneutralizowania ataku, a nie tylko do próby obrony przed nim. Kiedy się nad tym zastanowić, idea uczenia się jak walczyć, aby nie walczyć ma pewną paradoksalną jakość. Aikido opiera się na zasadach i technikach japońskich sztuk walki zwanych Jujutsu. Sztuki te rozwinęły się w okresie feudalnym, gdy zwykli ludzie i samuraje często pojedynkowali się między sobą. Jujutsu zostało opracowane jako sposób dla mniejszych i słabszych jednostek do obrony przed potencjalnym napastnikiem. Obejmuje ono kilka różnych rodzajów technik walki, które są w dużej mierze defensywne i mają na celu raczej kontrolowanie przeciwnika niż zadawanie obrażeń, ale nie zawsze tak było. Wczesna historia Jujutsu jest dość mętna z powodu dokumentacji, która została utracona lub zniszczona podczas II wojny światowej. Mamy jednak zapisy, które wskazują, że niektóre style istniały już w XIII wieku, kiedy to były używane głównie przez Samurajów jako dodatek do ich głównego treningu z bronią; były to łucznictwo i szermierka.
Co to jest Shinken?
Shinken to bokken lub drewniany miecz, który jest używany w praktyce japońskich sztuk walki. Jest używany do ćwiczenia podstawowych technik i ma wiele takich samych cech jak miecz stalowy. Shinken są zazwyczaj wykonane z czerwonego dębu, lub czerwonego dębu owiniętego rdzeniem bambusowym lub materiałem kompozytowym, chociaż można użyć dowolnej liczby różnych rodzajów drewna. Są one zazwyczaj wykonane z twardego drewna, w przeciwieństwie do bokuto, które są wykonane z bardziej miękkiego drewna, takiego jak klon. Twardość jest konieczna, aby shinken był wystarczająco trwały, by wytrzymać stres związany z rygorystyczną praktyką bez złamania.
Czym jest Juujutsu?
Jujutsu to rodzaj sztuki walki opartej na grapplingu, która wywodzi się z Japonii ery feudalnej. Jujutsu jest ogólnym terminem, który opisuje techniki walki bez broni stosowane przy użyciu całego ciała jako broni. W czystej formie, jujutsu jest metodą neutralizowania ataku przeciwnika poprzez kontrolę i skrępowanie stawów i mięśni, lub rzucenie przeciwnika na ziemię. Ju-jutsu dosłownie oznacza „delikatną sztukę”. Ju jest japońskim terminem, który reprezentuje pojęcia łagodności, miękkości i giętkości. Jest często używany do opisania czegoś, co nie jest agresywne lub gwałtowne i jest również używany w nazwie innych sztuk walki, takich jak aikijutsu, judo lub karate-do. Jutsu to japoński termin oznaczający sztukę lub dyscyplinę. Tak więc, jujutsu jest często tłumaczone jako „sztuka miękkości” lub „sztuka łagodności”, chociaż bardziej nowoczesne tłumaczenia są bardziej wszechstronne i obejmują takie pojęcia jak „zniewolić”, „związać”, „unieruchomić”, „kontrolować”, „zastosować zręczną technikę”, „osiągnąć maksymalną przewagę przy minimalnym wysiłku”.
Jujutsu jako forma samoobrony
Techniki Jujutsu były nauczane przez samurajów i innych członków klasy rządzącej. Nie było ono pomyślane jako sport, ale raczej jako metoda samoobrony, a także droga do rozwoju umysłowego i duchowego. Wszystkie techniki jujutsu zostały zaprojektowane tak, aby można je było wykonać jedną ręką, a drugą trzymać broń taką jak miecz lub laska. Jujutsu nigdy nie było pomyślane jako metoda ataku, ale raczej jako metoda obrony, w której próbuje się uniknąć ataku poprzez odparcie przeciwnika techniką, lub poprzez uderzenie lub rzucenie przeciwnikiem zanim ten zdąży zaatakować.
Newaza – Sztuka walki z ziemi
Newaza jest grapplerskim aspektem jujutsu. Nie ma jednak jednego konkretnego stylu newaza, tak jak nie ma jednego stylu jujutsu. Newaza jest najczęściej praktykowana jako techniki krewetkowe stosowane na stawy przeciwnika (takie jak wywieranie nacisku na łokieć w celu wymuszenia poddania), lub techniki, które obejmują zabranie przeciwnika na ziemię, gdzie może on być skrępowany lub przypięty tak, że nie jest w stanie kontynuować walki.
Shime waza – techniki duszenia
Shime waza to specyficzny rodzaj techniki duszenia, który był używany przez zawodników jujutsu do zakończenia walki. Jeśli przeciwnik był wystarczająco silny, aby kontynuować walkę nawet po rzuceniu na ziemię, lub jeśli był to większy przeciwnik, którego nie można było wziąć na ziemię, wojownik dusił go, aż nie mógł już dłużej stawiać oporu lub oddychać. Techniki duszenia były używane przez mistrzów jujutsu do szybkiego zakończenia walki w sytuacjach, gdy żaden z walczących nie był wystarczająco silny, aby zakończyć walkę przez rzucenie drugiego na ziemię.
Atemi waza – techniki uderzenia
Atemi waza odnosi się do technik uderzeniowych jujutsu. Ponieważ wcześni mistrzowie jujutsu nie mieli dostępu do nowoczesnego sprzętu do sztuk walki i mogli walczyć tylko gołymi rękami, opracowali techniki uderzania, które łączyły użycie rąk, stóp, kolan, łokci, a nawet głowy i zębów. Te techniki uderzające mogą być stosowane do ciała przeciwnika w sposób, który nie spowoduje śmiertelne obrażenia, ale nadal będzie mieć efekt wyłączenia.
Zakończenie
Jujutsu było jednym ze stylów sztuk walki, które były praktykowane i rozwijane przez ludzi w Japonii w okresie feudalnym. Stał się bardzo popularny w Japonii, a wkrótce został wyeksportowany do innych obszarów, w tym reszty Azji, a także Europy oraz Ameryki Północnej i Południowej. JuJutsu jako sztuka walki ma wiele różnych stylów, z których każdy ma swoje własne techniki i metody treningowe. Aikido, jeden ze stylów sztuki walki, który opiera się na jujutsu, jest sztuką walki, która jest najczęściej kojarzona ze słowem „jujutsu”. Praktykujący aikido uczą się jak wykorzystywać energię i agresję przeciwnika przeciwko niemu, zamiast z nim walczyć, jednocześnie unikając obrażeń. Aikido to sztuka walki, w której chodzi o miłość, harmonię i wykorzystanie swojej siły do ochrony innych.